Χρήσιμες Συμβουλές - Άρθρα | Κτηνιατρείο Σώρος Χρήστος

Η άσκηση και η βόλτα του σκύλου μου … μία απλή υπόθεση  ή  μήπως   κάτι   παραπάνω;

Πόσο συχνά, για πόσο χρόνο και…με ποιον τρόπο θα ήταν καλύτερα να βγάζω βόλτα το σκύλο μου; 

Αυτές είναι συχνές ερωτήσεις που, δικαίως, μας απασχολούν.

Οι παρακάτω συμβουλές αφορούν αποκλειστικά υγιή ζώα, που όχι μόνο φαίνονται υγιή, αλλά παρακολουθούνται από κτηνίατρο και κρίνονται κλινικά και εργαστηριακά υγιή. Εννοείται σε όλες τις άλλες περιπτώσεις το πρόγραμμα άσκησης του ζώου εξατομικεύεται απόλυτα.

Αρχικά πρέπει να επισημάνουμε πως η  βόλτα-άσκηση ενός σκύλου οφείλει να γίνεται καθημερινά τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα για χρονικό διάστημα 30λεπτών έως δύο ωρών (μικτός χρόνος βάδισης – τρεξίματος – παιχνιδιού).

Ο χρόνος της βόλτας αλλά και οι δραστηριότητες του σκύλου εξαρτώνται από 3 βασικούς παράγοντες.

Την ηλικία/βάρος του  - την φυλή του και τέλος τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν.

Διαβάστε περισσότερα...

Σήμερα όλοι μας αντιμετωπίζουμε την πρόκληση μιας παγκόσμιας πανδημίας, υπεύθυνος της οποίας είναι ένας (κορωνα)ιός γνωστός ως Sars-Cov-2. Δεδομένου ότι ο ιός αυτός είναι ζωικής προέλευσης – να ειπωθεί ότι στο ζωικό βασίλειο υπήρχαν και υπάρχουν πολλοί άλλοι διαφορετικοί κορωναιοί, οι οποίοι βρίσκονται και αφορούν σε ορισμένα είδη ζώων (πχ χοίρων,γάτας,σκύλου) χωρίς βέβαια να απασχολούν τον άνθρωπο – αυξάνει η ανάγκη επιτήρησής του, λόγω της τόσο στενής σχέσης που υπάρχει πλέον μεταξύ ανθρώπων και ζώων στις μέρες μας.Γι αυτό και ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας και το κέντρο ελέγχου και πρόληψης μεταδιδόμενων νοσημάτων επαγρυπνεί και δίνει καθημερινά νέα δεδομένα στη σχέση πανδημίας covid-19 και κατοικίδια ( https://www.cdc.gov/ ).

Από τα νεότερα δεδομένα:

Μπορεί SARS-Cov-2 να μολύνει ζώα; Αν το κατοικίδιό μου έχει έρθει σε επαφή με ασθενή με COVID-19, μπορεί να μεταδώσει τη νόσο σε άλλους ανθρώπους;

Μέχρι τώρα υπάρχουν περιορισμένα αποδεικτικά στοιχεία ότι τα ζώα συντροφιάς μπορούν να μολυνθούν με τον ιό SARS-Cov-2 και καμία ένδειξη ότι κατοικίδιοι σκύλοι ή γάτες μπορούν να είναι υπολογίσιμη πηγή μόλυνσης για άλλα ζώα ή ανθρώπους. Έως τώρα (data 03.02.2021) έχουν καταγραφεί παγκοσμίως λιγότερα από 200 περιστατικά κατοικιδίων (96γατες και 77σκύλοι) θετικών στον COVID-19 ,τα οποία ήρθαν αποδεδειγμένα σε επαφή με άνθρωπο που νόσησε.Τα μισά μόνο από τα θετικά κρούσματα εκδήλωσαν αυτοπεριοριζόμενα συμπτώματα άλλοτε αναπνευστικά και άλλοτε πεπτικά, χωρίς να έχει ,επιβεβαιωμένα, μεταδώσει κανένα από αυτά τα ζώα τον ιό σε τρίτους ανθρώπους ή άλλα ζώα και χωρίς κάποιο ζώο να καταλήξει εξαιτίας της νόσου αυτής. Σε μια μελέτη 17 γατών και 59 σκύλων-δεσποζόμενα όλα σε επαφή με θετικό άνθρωπο- βρέθηκε πως μόνο σε μια γάτα βρέθηκε ζωντανός ο ιός και ένα χαμηλό ποσοστό ζώων γύρω στο 20% είχαν αντισώματα,οπότε η παρουσία κι η όποια μετάδοση του ιού στις γάτες έχει μικρή χρονική διάρκεια ενώ στο σκύλο δεν βρέθηκε ζωντανός ,άρα μεταδιδόμενος, ο ιός.

Πρέπει να αποφεύγω την επαφή με κατοικίδια ή άλλα ζώα αν νοσώ από COVID-19;

Πρέπει να περιορίσετε την επαφή με κατοικίδια και άλλα ζώα αν είστε ασθενής από COVID-19, όπως ακριβώς θα πρέπει να κάνετε και με τους ανθρώπους γύρω σας. Συστήνεται οι ασθενείς με COVID-19 να περιορίζουν τις επαφές τους με ζώα, μέχρι να υπάρξουν νεότερες πληροφορίες για τον ιό. Όταν είναι δυνατό, κάποιο άλλο μέλος της οικογενείας σας θα πρέπει να φροντίζει τα ζώα σας όσο είστε σε καραντίνα. Όταν είστε ασθενείς με COVID-19, αποφύγετε την επαφή με το κατοικίδιό σας, όπως χάδια,παιχνίδια, να σας φιλά ή να σας γλείφει ή να μοιράζεστε την τροφή τους. Αν αυτό δεν είναι δυνατό, να πλένετε τα χέρια σας πριν και μετά την επαφή με το κατοικίδιο και να φοράτε προστατευτική μάσκα.

Τι πρέπει να κάνω αν το κατοικίδιό μου αναπτύξει ανεξήγητη νόσο ενόσω βρισκόταν στο περιβάλλον ασθενούς με διαγνωσμένη COVID-19;

Αν το ζώο σας αναπτύξει μια ανεξήγητη νόσο και έχει εκτεθεί σε άνθρωπο με COVID-19, ενημερώστε τον ιατρό που παρακολουθεί τον ασθενή. Αν στην περιοχή σας υπάρχει κτηνίατρος δημόσιας υγείας, ο ιατρός θα συμβουλευτεί αυτόν ή κάποιον άλλο αρμόδιο λειτουργό υγείας. Αν ο κτηνίατρος δημόσιας υγείας σάς συμβουλέψει να μεταφέρετε το κατοικίδιό σας σε κτηνιατρική κλινική, καλέστε την κλινική πριν πάτε για να τους ενημερώσετε ότι πρόκειται να προσκομίσετε ένα ζώο που έχει εκτεθεί σε άνθρωπο με COVID-19. Αυτό θα δώσει χρόνο στην κτηνιατρική κλινική να προετοιμάσει χώρο απομόνωσης. Μη μεταφέρετε το ζώο σε κτηνιατρική κλινική, παρά μόνο μετά από συμβουλή λειτουργού δημόσιας υγείας.Αξίζει κλείνοντας να αναφέρουμε ότι στην κλινική μας έγινε RT-PCR σε δείγμα ρινοφαρυγγικό σκύλου λόγω ανεξήγητης νόσου μετά από επαφή του με ασθενή ιδιοκτήτη, και το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό.

Ο πρώτος εμβολιασμός των ζώων πρέπει να ξεκινά από την ηλικία των 6-8 εβδομάδων αμέσως μετά τον απογαλακτισμό τους. Ο πρώτος αποπαρασιτισμός χρονικά τοποθετείται στην ηλικία των 15 – 20 ημερών για τον σκύλο και την γάτα αντίστοιχα.Από το σημείο αυτό και μετά σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να κρίνονται ιατρικά οι κατά περίπτωση ανάγκες τόσο ως προς τον αριθμό, το είδος και την συχνότητα των εμβολίων όσο και της αντιπαρασιτικής αγωγής.Και τα δύο πρέπει να συνεχίζουν εφόρου ζωής διαφοροποιημένα κατά περίπτωση πάντα. Τα τελευταία χρόνια ξεχωριστή θέση κατέχουν τα εμβόλια έναντι της τόσο συχνής νόσου της λεισμανίωσης του σκύλου, που ευτυχώς με τη σειρά τους μπήκαν στην κλινική πράξη περιορίζοντας την νοσηρότητα αυτής. Τέλος να μην ξεχνάμε ότι κάθε ένεση δεν είναι εμβόλιο κι η σωστή ενημέρωση οφείλει να γίνεται προς αποφυγή συχνών παρεξηγήσεων(πχ εμβόλιο για την διροφιλαρίωση ή την ψώρα – που δεν υπάρχει) Στην κτηνιατρική πλέον οι διαρκείς επιστημονικές εξελίξεις μας έχουν προσφέρει νέα πολυδύναμα εμβόλια, χωρίς παρενέργειες και ενισχυτικά, εμβόλια πόσιμα, που διασφαλίζουν την ασφάλεια αλλά και την υψηλή αποτελεσματικότητα στον τομέα της ανοσίας. Γενικά οι εμβολιασμοί οφείλουν να ακολουθούν τις κατευθυντήριες γραμμές διεθνών επιστημονικών επιτροπών (WSAVA).

Με τον όρο στείρωση εννοούμε την συνολική χειρουργική αφαίρεση των γονάδων (αρσενικών και θηλυκών) με σκοπό την διακοπη της αναπαραγωγικής λειτουργίας στα ζώα. Η επέμβαση αυτή συμβάλλει ουσιαστικά στον περιορισμό των αδεσπότων ζώων (μείωση των ζευγαρωμάτων- γεννήσεων) στην κοινότητα και έχει καθοριστεί ως υποχρεωτική κτηνιατρική πράξη στα ζώα στον ανεπτυγμένο κόσμο.Παράλληλα γνωστά οφέλη αυτής είναι η ποσοστιαία μείωση των πιθανοτήτων να εμφανισθεί νεοπλασία μαστών σε μεγάλη ηλικία-ανάλογα με την ηλικία (άνηβη ή στην ενήβωση), που επιλέγεται να γίνει η επέμβαση αυτή. Μέσω αυτής διασφαλίζεται η απουσία των μολύνσεων της μήτρας(πυομήτρα) ,αλλά και προλαμβάνονται οι νεοπλασίες του γεννητικού συστήματος. Τέλος η στείρωση συστείνεται σε διαταραχές συμπεριφοράς των ζώων (επιθετικότητα,υπερδιέγερση, συνεχή σεξουαλική διέγερση) όπου μέσω της απουσίας των ορμονών τα ζώα κατευνάζουν ως προς αυτές. Μετά από ένα σύντομο διάστημα μειώνεται ο μεταβολικός ρυθμός στα ζώα με συνέπεια πιθανώς την παχυσαρκία κάτι που εύκολα προλαμβάνεται μέσω της ειδικής διατροφής.

Η χειρουργική αυτή επέμβαση πραγματοποιείται συνήθως προγραμματισμένα αλλά και έκτακτα σε επείγουσες (πχ πυομήτρα, ρήξη ή στροφή μήτρας) ή μη (πχ προστατομεγαλία, ορμονικές δερματοπάθειες, ιδιοπαθής επιληψία) παθολογικές καταστάσεις. Ο προγραμματισμός της καθορίζεται με επιπλέον κριτήρια από αυτά που είχαμε ως τώρα μιας και ολοένα νέες μελέτες εμπλουτίζουν το γνωστικό αυτό αντικείμενο. Έτσι πλέον ο χρόνος της επέμβασης εξατομικεύεται ανάλογα με την ηλικία προσκόμισης, το φύλο, την φυλή του ζώου άρα και τις διαστάσεις του καθώς μελετήθηκε σε σχέση με την δυσπλασία του ισχύου,με ογκολογικές και ενδοκρινολογικές καταστάσεις σε μετέπειτα ηλικιακά στάδια του ζώου.

Τέλος να αναφερθεί πως η επέμβαση αυτή οφείλει να διενεργείται σε κατάλληλα κτηνιατρικά εξοπλισμένους χώρους, με σωστό προεγχειρητικό και μετεγχειρητικό έλεγχο, ώστε να απουσιάζουν τυχόν επιπλοκές.

Η λεισμανίωση (γνωστή κι ως Kala-azar) είναι - ακόμη και σήμερα - μια από τις συχνότερες ασθένειες του σκύλου, παρόλο που η κτηνιατρική επιστήμη έχει προχωρήσει στην εκ βάθους μελέτη του νοσήματος και στην αντιμετώπισή του. Η νόσος έχει μια ιστορία πλέον των 100 χρόνων από τα πρώτα κρούσματα σε σκύλους, και υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 2.5 εκατομμύρια ζώα έχουν προσβληθεί στη νοτιοδυτική Ευρώπη και η νόσος επεκτείνεται πλέον βόρεια μέσω των μετακινήσεων και της γενικότερης αλλαγής του κλίματος (αύξηση της μέσης θερμοκρασίας περιβάλλοντος). Όλοι έχουμε στον περίγυρό μας έναν τουλάχιστον σκύλο που νόσησε από λεισμάνια και δικαίως θεωρείται πλέον μία μάστιγα με πολλούς θανάτους..

Ποιά η αιτία της; Η ασθένεια οφείλεται σε ένα παράσιτο (Leishmania infantum) και μεταδίδεται σχεδόν αποκλειστικά με τα τσιμπήματα των θηλυκών σκνιπών από την αρχή της άνοιξης έως και το φθινόπωρο (κυρίως) και αφορά όλη την επικράτεια (ενδομήτρια μετάδοση ή μέσω μετάγγισης αίματος πολύ σπανιότερα).

Συμπτώματα; Προσβάλλονται σκύλοι κάθε φύλου και ηλικίας (κρούσματα από κουτάβια 6 - 10μηνών). Ένας σκύλος με λεισμανίωση μπορεί να είναι απλά φορέας (και να μεταδίδει την νόσο) χωρίς συμπτώματα, μπορεί να έχει τα συνήθη συμπτώματα (απώλεια βάρους, δερματοπάθεια, ανορεξία), όμως, και άλλα λιγότερα συχνά - κρυφά συμπτώματα, από όλα σχεδόν τα όργανα του ζώου.Το τι θα συμβεί εξαρτάται από την άμυνα του οργανισμού του κάθε ζώου.

Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ..

Ο κνησμός στα ζώα είναι ίσως η πιο συχνή αντίδραση σε ερεθίσματα που αφορούν συνήθως το δέρμα και γίνεται εύκολα αντιληπτός από όλους μας στο σύνολο των κατοικιδίων . Είναι αυτονόητο πως μέχρι κάποιο βαθμό ο κνησμός - φαγούρα εκδηλώνεται φυσιολογικά και περνά “απαρατήρητος” όταν η έντασή του είναι μικρή - όπως και στον άνθρωπο.

Όταν η ένταση αλλά και η διάρκειά του αυξηθεί, τότε αρχίζει να γίνεται βασανιστικός, να επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα ζωής του ζώου και να ανησυχεί τον κηδεμόνα αναγκάζοντάς τον σε αναζήτηση ιατρικής βοήθειας . Ο κνησμός στα ζώα εκδηλώνεται με διαφορετικό τρόπο ανά ζωικό είδος.

Για παράδειγμα στο σκύλο εκδηλώνεται με ξύσιμο του σώματος ή του κεφαλιού με τα πόδια , με χτύπημα/τίναγμα του κεφαλιού σε ωτίτιδες κυρίως, με τρίψιμο του σώματος ή του κεφαλιού σε εξωτερικές επιφάνειες και τέλος με μάσημα-γλείψιμο-δάγκωμα των ποδιών ή και σημείων του κορμού. Εάν το ζώο διακόπτει το γεύμα του για να ξύνεται να θεωρείτε πως ο κνησμός είναι βασανιστικός. Η γάτα, αντίθετα, η οποία συνηθίζει να κρύβεται για να ξυθεί, καταφεύγει σε αυξημένη αυτοπεριποίηση του τριχώματός της με αφαίρεση και μάσημα τριχών, με έντονο γλείψιμο αλλά και με διαταραχές συμπεριφοράς, όπως έντονα τινάγματα αλλά και εκδήλωση υπερδιέγερσης και επιθετικότητας πολύ συχνότερα απ ότι ο σκύλος.

Οι εκδηλώσεις αυτές θα πρέπει να κινητοποιούν τον κηδεμόνα προς αναζήτηση βοήθειας πριν παρατηρηθούν αλλαγές/αλλοιώσεις επάνω στο δέρμα του ζώου όπως πάχυνση, έλκη - απώλεια τριχών - κολλημένες υγρές κρούστες – δυσοσμία, αλλαγή χρώματος και εκκρίσεις που είναι το επόμενο στάδιο όταν ο κνησμός χρονίζει και εντείνεται. Αυτή η εναλλαγή πρώτα φαγούρα και έπειτα ορατές δερματικές αλλοιώσεις συνήθως και όχι πάντα εμφανίζεται στις παρασιτώσεις (ψώρες) αλλά και στις συχνότατες αλλεργικές αντιδράσεις των ζώων είτε στους ψύλλους ειτε στο περιβάλλον είτε στην τροφή πολύ συχνότερα από άλλες (τσιμπήματα εντόμων -  αντίδραση σε φάρμακα - νεοπλάσματα).

Τόσο για τις παρασιτώσεις λοιπόν όσο και για τις αλλεργικές σε αυτές αντιδράσεις (πχ σε αλλεργικό ζώο το σάλιο ενός ψύλλου μπορεί να φέρει “έκρηξη” κνησμού) η ανάγκη προληπτικής χορήγησης (ασφαλών για τον άνθρωπο) αντιπαρασιτικών φαρμάκων όλο τον χρόνο ακόμη και για τα εντός σπιτιού κατοικίδια είναι πέρα από αναγκαίος.

Επιλέγοντας να αναφερθούμε στους ψύλλους, που είναι το συχνότερο αίτιο κνησμού, αρκεί να γνωρίζουμε ότι από το πρώτο 24ωρο παραμονής τους επανω στο ζώο ο κάθε ψύλλος παράγει μέχρι κ 50 αυγά ημερησίως-που πεφτουν σε όλο το σπίτι-   κι έχει κύκλο ζωής εως και 10 εβδομάδες,καταλαβαίνουμε την ανάγκη της συνεχούς πρόληψης.

Πλέον έχουμε στη διάθεσή μας φάρμακα σε μορφή χαπιών – αμπούλας – περιλαιμίου που μπορούν ανα περίπτωση να καλύψουν ετήσια το κάθε ζώο ώστε να είμαστε ασφαλείς τόσο εμείς και όσο και τα κατοικίδιά μας έναντι των παρασιτώσεων αλλά και των ασθενειών που μεταφέρουν.

Η γάτα είναι ένα ιδιαίτερο ζωικό είδος που ανήκει στα σαρκοφάγα αιλουροειδή και η σχέση της με τον άνθρωπο χρονολογείται από το 9000πΧ περίπου στην αρχαία Αίγυπτο. Από εκεί πιστεύεται ότι άρχισε η αναπαραγωγή των οικόσιτων γατών που διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο. Η γάτα έχει τελείως διαφορετική ψυχοσωματική ιδιοσυγκρασία από το σκύλο και βιολογικά/οργανικά βρίσκεται πιο κοντά στον άνθρωπο. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια πολύ εντονότερη ζήτησή της ως κατοικίδιο λόγω της συναισθηματικής της προσφοράς σε συνθήκες σπιτιού ίσως εξ αιτίας των περιοριστικών μέτρων που όλοι περάσαμε.

Παρά την άριστη προσαρμοστικότητά της γάτας στο σπίτι ας αναφέρουμε τα σημαντικότερα ιδιαίτερά της χαρακτηριστικά.

Κάθε γάτα/ος διατηρεί το ένστικτο του αιλουροειδούς ανεξάρτητα από το χαρακτήρα του ζώου, γι' αυτό είναι συνετό να τους εξασφαλίζουμε ένα περιβάλλον πολλαπλών δραστηριοτήτων μέσα στο σπίτι τόσο σχετικά με το παιχνίδι τους (κυνηγητό – σκαρφάλωμα – ξύσιμο νυχιών-κρυψώνες και σκοτεινά σημεία απομόνωσης) όσο και με την αναζήτηση της ίδιας της τροφής. Αυτό σημαίνει ότι η ποικιλομορφία των σημείων που θα παρατίθεται η τροφή στο σπίτι, η αναζήτηση παιχνιδιών ενδιαφέροντος μεσω της τροφής πχ κροκέτες σε διατρητο μπουκάλι ή έτοιμα παιχνιδια τροφής του εμπορίου κάνουν σίγουρα πιο χαρούμενη μια γατα/ο.

Η τροφή της γάτας οφείλει να είναι θερμικά επεξεργασμένη, καλής ποιότητας, επώνυμη εμπορική τροφή, ξηράς μορφής (κροκέτα) αλλά και υγρής μορφής (κονσέρβα). Οι γάτες δεν μπορούν να είναι vegan! (χωρίς να σημαίνει ότι ο σκύλος μπορεί). Κάθε γάτα απολαμβάνει περισσότερο πολλαπλά γεύματα την ημέρα, ανω των 2-4 (ενώ στη φύση-σε άγριες συνθήκες- είναι πολύ περισσότερα) που συνήθως παρατίθενται. Η ημερήσια ποσότητα τροφής πρέπει να είναι πάντα υπολογισμένη ώστε να μην υπερσιτίζεται. Σίγουρα η γάτα βαριέται ένα μόνιμα πληρωμένο δοχείο τροφής στο ίδιο σημείο του σπιτιού. Η προσθήκη, κατά το ¼ του συνολικού γεύματος, μιας υγρής τροφής ίδιας ποιότητας με την κροκέτα, συστήνεται από ειδικούς ως μια επιθυμητή από την γάτα συνήθεια.

Όταν υιοθετείται μια γάτα σε νεαρή ηλικία μετά τον απογαλακτισμό της καλό είναι να έχει συχνή και μικρής διάρκειας επαφή με τον άνθρωπο ώστε να κοινωνικοποιηθεί ομαλά και να προσαρμοσθεί σε συνθήκες σπιτιού. Αντιλαμβάνεται το όνομά της γι' αυτό πρέπει να το τονίζουμε από νωρίς. Η άμμος υγιεινής συστείνεται να είναι της αρεσκείας της(γι αυτό θα πρέπει να δοκιμάζονται πολλές) και να τοποθετείται σε διαφορετικά ήσυχα σημεία +1 του αριθμού των γατών που έχουμε (πχ 2 γατες =3 αμμοδοχους).

Λίγα λόγια για το...νερό που πίνουν. Πέραν του ότι το νερό θα πρέπει να παρατίθεται απεριόριστα και να είναι πάντα καθαρό, είναι χρήσιμο για την ευεξία της γάτας, να ανιχνεύσουμε τις προτιμήσεις της ως προς αυτό. Όπως αυτές μας δείχνουν αν τους αρέσει αυστηρά η κρεατοφαγία ή η ψαροφαγία ή και τα δύο, έτσι μας πληροφορούν και για το νερό. Υπάρχουν περιπτώσεις γατών που αρέσκονται να πίνουν από πλαστικό μπωλ, άλλες από μεταλλικό ρηχό μπωλ και άλλες από τρεχούμενο νερό (γι' αυτό και τρέχουν σε βρύσες που στάζουν..). Ας γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ειδικές ποτίστρες συντριβανια και για αυτό τον σκοπό..

Μπορούμε να πάρουμε πληροφορίες για την προτίμησή τους τόσο από την ποσότητα του νερου που πίνουν όσο και από το πως κινούνται ως προς αυτό.. Με το να αυξήσουμε μέσα από τέτοιες λύσεις την ημερήσια κατανάλωση νερού βοηθούμε έμμεσα σε μεγάλο βαθμό το ουροποιητικό σύστημα του ζώου. Ας γνωρίζουμε επίσης ότι όσο περισσότερη κονσέρβα καταναλώνουν τόσο λιγότερο νερό πίνουν.

Όλα τα παραπάνω τα αναφέρουμε διότι η γάτα στο σπίτι είναι συχνότατα ένα έντονα κρυφά-στρεσσικό ζώο και το στρες αυτό σωματοποιείται με διάφορες παθολογικές καταστάσεις που αφορούν κυρίως το ουροποιητικό σύστημα αλλά και τις παθήσεις του στόματος και μελλοντικά η επιστήμη θα συνδεει όλο και περισσότερες παθήσεις με αυτό.. Υπάρχουν πολλά εμπορικά σκευάσματα ορμονών, ειδικές λιχουδιές, φάρμακα αλλά και οδηγίες σε site που συνεισφέρουν στην αγχόλυση και στην υγιή παραμονή στο σπίτι, αλλά και μετακίνηση της γάτας είτε στο κτηνιατρείο ειτε αλλού, κάνοντας φιλικότερο πχ και το κλουβί ασφαλούς μεταφοράς της.

Είναι λογικό πως η παρουσία άλλων ζώων σκύλων ή γατών στρεσσάρει έντονα το ζώο μας και υπάρχουν ειδικές συμβουλές για μια τέτοια μεταξύ τους προσέγγιση και συνύπαρξη από ειδικούς κτηνιάτρους κυρίως.

Οι γάτες στειρώνονται νωρίς κυρίως για αναπαραγωγικούς λόγους αλλά και για την αποφυγή οίστρου, αλλά και μαρκαρίσματος του χώρου, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν συνεχίζουν να διεκδικούν τον χώρο τους και ότι χάνουν τις ιδιαιτερότητές τους με τη στείρωση αυτή.

Πάντα, λοιπόν, θα πρέπει εκτός από την αγάπη μας, να δείχνουμε αυξημένη προσοχή κι ευαισθησία στις συμπεριφορές της γάτας μας, που έχει το ταλέντο να κρύβει τέλεια τα προβλήματά της (παθολογικά ή μη) και να ζητούμε, συχνά, συμβουλές όταν βλέπουμε οι συνήθειές της να διαταράσσονται με οποιονδήποτε τρόπο (πχ συχνό κρύψιμο-υπερδιέγερση-επιθετικότητα-ελλιπής αυτοπεριποίηση- ανορεξία – συχνός κινητικός αυτοπεριορισμός-περίεργη ούρηση – αλλαγή των αναπνοών  κλπ).